Seo mo mhallacht ar na mná,
‘S iad a mhearaigh mé ‘gus rinne mo chrá,
Thit mé I dtús mo shaoil I ngrá le spéirbhe,an álainn óg
Is mheall sà lena glorthaà mé.
‘S à bhà sochmaà laghach gan bhróid,
‘S à ba mheallachaà ‘s ba mhilse póg,
Bhà sé cróiúil greannmhar cóir ‘s nà bréag a bhfuil mé ‘rá,
Gur mheall sà lena glorthaà mé.
ShÃl mé nach raibh duine bocht ar mo dhream,
Nach raibh sa tsaol seo ach spórt is greann,
Ach faraoir tá mé fágtha anois go fann, modhobhrán bhoct liom féin,
Ó mheall sà lena glorthaà mé.
Is iomaà oiche fhada fhuar,
A chaith mé ‘suirà leithe chois na gcruach,
Is a ‘teacht ‘na ‘bhaile arÃs gan ghruaim le bodhránacht a’ lae,
Nuair a mheall sà lena glorthaà mé.
Thóg sà a seotlaà I bhfad ar shiúl,
Is d’fhág sà mise a’ sileadh na sul,
Nar chuma liom dá mbÃnn a’ dúil, lena feicéail arÃs nÃos mó,
Och, mheall sà lena glorthaà mé.
Nach doiligh domhsa theacht frÃd a’ tsaol,
O d’eálaigh an ainnir úd a chráigh mo chroÃ,
Is d’fhág sà mise lag gan bhrà ‘o mo chaitheamh ‘s ‘o mo chloÃ,
Ó mheall sà lena glorthaà mé.
Ach dá bhfáighinn-sâ€a an saol seo ar mo mhian,
Scéal cinnte go mbeimis óg a choÃch’,
Nó chuirfin-se lámh na cloige arÃs
Go dtà an t-am arbh fhiú bheith beo
Nuair a mheall sà lena glorthaà mé.