CĂşradh croi ar a phĂłsadh is ar buachaillĂ Ăłg an tsaoil;
Nár bhfearr dĂłbhta cailĂn beag dĂłighiĂşil nĂł 'bean agus puntai lĂ©i?
Oiche mhór shneachta nó shiobtha nár dheas a bheith comhrá léi
Seachas a' cailĂn dubh dubh bui sa chuid puntai agus i bheith ag gearán go gĂ©ar.
Nach mise a bhi aoibhinn sásta, ag ragaireacht lá gan léan,
Nó gur chuireas mo mhér ins an fhainne, agus coráin ar chlár dó 'n chléir:
Fuair mĂ© an bhean a bhĂ i ndán domh, ach má tá, chan Ă grá mo chroĂ,
Ach cailin dubh buĂ a bhios ag srannfaĂ, is ag tarraingt tsuisin lĂ©i.
An oiche udai rinneadh mo chleamhans, dar a leabhra char mhian liom Ă©,
Gealladh naoi mbó fichead domh le cailin dubh bui gan scéimh,
Gealladh naoi mbó fichead domh le cailin dubh bui gan chéill,
Ach mo mhairg gur phós mé ariamh i is ainnir na gcraobh mo dhiaidh.
Dé Mairt a rinneadh mo chleamhnas, mo chreach is m'amhgar géar,
Ghlac mise cómhairle mo mhuinntir - is páirt mhór do mo aibhleas é;
Pósadh mise go cinnte ar sahmahailt na mná gan scéimh,
Is trua nár sineadh 'mo chónair mé sul a thug mé mo gheall arrimh.
Nuair a théim i dtà faire no tórraimh 'sé fhiafrionnn na hoganai diom,
"CaidĂ© mar a mhothĂonn tĂş 'n pĂłsadh no 'n mothĂşionn tĂş d'oige dá claci"?
SĂşim is aithrisim loebha go mothaim go mĂłr faraoir,
Is an té udai nach bhfuil pósta gur aige tá spóirt an staoil.
Is mise nach ndéan fadh dichéille da bhfuigheadh mo chéile bás;
An óiche a dfagfainn 's a' chré i chodlóinn fhéin mo sháith;
Cheannóinn culaith maith eadai, hata 'gus léine bhán,
Chuirfinn mo dhĂşil sa phleisiĂşr agus thĂłgfaidh dhĂom buaireamh 'n tsaoil.
